اندیشه های خرزوجون

  چند روز پیش بود که دوستی برایم پیامی فرستاد مبنی بر اینکه فیلمی س از آنها که تو خوشت میآید و میتوانی خودت را در قالب بازیگر داستان ببینی ، تا بالاخره تصمیم گرفتم بروم و ببینم ، سینما آزادی را انتخاب کردم و وختی رسیدم آنجا و از آقای گیشه ای پرسیدم این فیلم موجود هس ، ایشان گفتند به بنده در خصوص سوال حقیر که اکرانش تمام شده ولی چند روز که از فردا شروع میشود دوباره دوتا سانس ظهر برایش گذاشتند. یاد آنروزهای چهارراه طهماسب آباد افتادم که خوشحال ساندویچی میگرفتیم و میرفتیم سینما هنگام ظهر که یا سربازان میآیند و یا بی مکان ها ! تازه گاهی مسافران اتبوسهای 302 هم میآمدند، بهر روی خیالی در خیالی از خ اندیشه های خرزوجون...

  وختی آگهی ترحیمی میبینم ، خبر مرگ کسی را میشنوم،حالتی از معلق بودن را حس میکنم ! خصوصاً اگر جوان باشد ، یکی از بستگانم باشد،دوستانم باشد حس میکنم وخت تنگ است ، نباید زمان را برای کینه ها ، بد اخلاقی ها،دشمنی ها،ترسها گذاشت ، دیر بجنبیم همه رفتن و تو مانده ای و اندوه کارهای نکرده که گاه و بیگاه خفتت میکنند و طلبشان را میخواهند . واقعاً چرا باید زندگی کوتاه را با دلخوری و رنجوری طی کرد و به پایان رساند ! بهتر نیست کینه ها به سویی نهیم و در اندک زمان باقیمانده که هیچ کرانه اش پیدا نیست به محبت سر نهیم و ببخشیم خودمان را ، دیگران را ، در خیابانها بیلبوردهای زیادی را میبینیم که میگوید ببخشید ، اندیشه های خرزوجون...

  وختی احساس میکنم دوستانم بدون من خوشحال تر و بهتر زندگی میکنند لذت میبرم از رضایتشان از زندگی ، گرچه من با آنان نیستم دگر و مهم این است برایم که همه از زندگی رضایت داشته باشند ، این برایم بسیار عمیق است . هر انسانی در زندگی ش با توجه به تجارب و خواسته هایش مسیری را برمیگزیند و در صورت تحقق نیافتن آن خواسته ها میتواند مسیری دیگر را انتخاب کند و خب بعضی مسیرها هزینه هایی دارند که باید بهایش را پرداخت. امروز شاید در دلم دوس داشته باشم به بسیاری از دوستانم زنگ بزنم و ببینمشان و گرچه ممکن است به تماسهایم پاسخی ندهند حتی ولی من آنچه سهم من است انجام میدهم ولی ترجیح میدهم با هیچ کس دمخور نباشم تا اندیشه های خرزوجون...